Mijn hart zou er binnen 2 weken mee gestopt zijn, maar ik leef nog

Annemarie

Ik zal mij even voorstellen, mijn naam is Annemarie en ik ben 27 jaar.

Als klein meisje al
Als klein meisje klaagde ik al over buikpijn. Vanaf mijn 15e jaar werden de klachten heviger. Toentertijd werden de klachten veroorzaakt door stress voor mijn eindexamens. Voedsel wat ik normaal altijd nam zoals melk en brood, begon problemen te geven. Mijn huisarts constateerde dat ik een spastische darm had en gaaf mij zakjes met vezels. Dat hielp niet. Ik bleef mij moe voelen en het voelde niet goed in mijn buik. Dus maar weer terug naar de huisarts. Die stuurde mij door naar het ziekenhuis voor allerlei testen om te kijken of ik coeliakie had en of mijn darmen wel goed functioneerden. Alles was prima, maar mijn klachten bleven.

Eten betekende pijn lijden
Ik had zoveel pijn, dat ik vanaf mijn 17e moeite kreeg met eten. Voedsel ging ik ontwijken om geen pijn te voelen. En ik kwam ook mentaal steeds slechter in mijn vel te zitten. Mijn arts stelde vast dat ik anorexia had en adviseerde psychische hulp in een kliniek. Mijn ouders dachten dat de arts een deskundig advies gaf, maar ik was het er totaal niet mee eens. Ik hoorde daar niet. Gesprekken met een psycholoog wezen uit, dat ik inderdaad niet in de kliniek thuis hoorde. Mijn huisarts was het daar totaal niet mee eens en hij drong erop aan, dat mijn ouders strenger voor mij werden. Wat ik ook beweerde over mijn klachten, het zat tussen mijn oren, volgens de arts.

Depressie en isolement
In de tussentijd kon ik ook mijn opleiding niet meer volgen, ik was vaak ziek en van de pijn lag ik hele dagen op bed en ging mensen ontwijken. Ik denk omdat ik mij schaamde. Het eten werd een steeds groter struikelblok.

Nog maar 47 kilo
Mijn klachten werden vanaf nu steeds ernstiger. Nu zag je het ook aan me. Doordat ik zo verstopt zat, konden mijn afvalstoffen geen kant op. Ik kreeg haaruitval, mijn nagels braken af en ik kreeg schimmel op mijn teennagels, ook kreeg ik donkere kringen om mijn mond en ogen. Mijn gewicht was toen op zijn laagst. Ik woog nog maar 47 kilo. Mijn arts bleef nog steeds beweren dat het tussen mijn oren zat en gaf mij alweer laxerende medicijnen en stuurde mij weer door naar het ziekenhuis. Daar schrokken ze van wat ze zagen maar ze begrepen ook niet waar het vandaan kwam. Omdat er al testen waren gedaan en deze goed waren. Als ik nog meer af zou vallen moest ik aan de sondevoeding. Ik sliep ook heel slecht en werd ernstig oververmoeid. Ik kreeg slaappillen, waardoor ik compleet van de wereld raakte. Ik heb ze daarom ook niet lang gebruikt. Deze periode is voor mij heel naar geweest.

Alternatieve geneeswijzen en kwakzalverij
Ik was jong en begreep niet wat er met mij aan de hand was. Ik voelde mij onbegrepen en heel erg eenzaam. Doordat mijn heftige obstipatie bleef en omdat ik altijd klaagde over een bepaalde plek in mijn buik die pijn deed, zochten mijn ouders en ik nu naar alternatieve geneeswijzen. We hadden sterk het gevoel dat we bij de reguliere artsen niet verder kwamen. Uiteindelijk zijn we terecht gekomen bij een osteopaat. Mijn huisarts vond het onzin en kwakzalverij, maar we zijn er toch mee door gegaan. Het heeft even geholpen, maar al snel kwamen mijn klachten terug. De band tussen de huisarts en mij was zo slecht, dat we naar een andere huisarts zijn gegaan. Dat was een verademing. Een arts die open stond voor alternatieve geneeswijzen en die bereid was om met mij mee te denken. Ik was intussen 20 jaar en ik startte opnieuw met een zoektocht naar hulp. Uiteindelijk kwam ik bij een Natuurgeneeskundig & orthomoleculair therapeut. Zij was de eerste die mijn ontlasting liet onderzoeken. Daar kwam uit dat ik een Candida infectie had en dat die er al lang zat. Mijn lever en darmen moesten jaren lang overuren draaien en waren erdoor aangetast. Door te ontgiften met natuurlijke producten en darmspoelingen, verdwenen de heftige klachten grotendeels. Mijn donkere kringen verdwenen maar de schimmel op mijn nagels was zo hardnekkig, die bleef. Ik kwam weer in het ziekenhuis en kreeg daar een bacteriedodende pillenkuur. Niet alleen mijn schimmel verdween maar ook mijn buikklachten verdwenen bijna helemaal. Achteraf bleek, dat de Candida ook tijdelijk gedood werd. Het eten ging ook even wat beter en ik kwam wat aan.

Afhankelijk van flesjes
Maar toch ging het weer mis. Ik ben terug naar de huisarts gegaan, omdat ik zo ontzettend snel afviel en ik amper durfde te eten, kreeg ik flesjes “astronautenvoeding” om weer aan te komen. Ik wist niet, dat dit drankje, wat zo ’n mooie oplossing leek, mij nog veel zieker ging maken. Ik vond het wel makkelijk. Het was redelijk te drinken en ik kreeg geen pijn in mijn buik als ik het dronk.

Ik kon mijn handen niet meer bewegen
Het begon toen ik door mijn rug ging. Daarvoor ging ik naar een fysiotherapeut. Dat hielp redelijk. Daarna kreeg ik last van mijn bekken. Er werd gezegd dat het bekkenontsteking was en dat ik rust moest houden. Ik was erg moe maar wuifde dat weg. Ook merkte ik dat mijn hart soms heel snel ging kloppen, zeker als ik in bed lag. Het raarste kwam eind december 2011. Het was goed mis met mij. Mijn handen kon ik nog maar amper bewegen op sommige momenten en ik kon ook niet lang staan. Mijn lichaam hield het niet langer vol. Ik werd door de huisarts naar een orthopeed gestuurd. Die liet foto’s maken van mijn botten. Helaas zaten de feestdagen ertussen dus alles duurde langer dan normaal. In de eerste week van januari moest ik terug komen maar op de foto’s was niks geks te zien. De orthopeed vertrouwde het niet en hij stuurde me door naar een Internist. Ik kon daar gelukkig vrij snel terecht. Hij onderzocht mij grondig omdat ik al zo lang met klachten liep. Mijn bloed werd onderzocht op bijna alles wat er te onderzoeken viel. Ik weet nog heel goed dat ik aan het eind van de middag mijn bloed liet afnemen en rond 18:30 uur werd ik gebeld door het ziekenhuis.

Mijn hart zou er binnen 2 weken mee gestopt zijn
Daar lag ik, aan de hartbewaking, vast aan allerlei snoertjes en plakkertjes. Het zag er vast erg naar uit. Om de 2 uur kreeg ik “kalium-shots”. Drie keer per dag werd er bloed geprikt om mijn Kaliumgehalte te controleren. Maar het ging nog steeds niet goed. Pas toen ik een kalium infuus kreeg gingen de waarden omhoog. Er werd mij verteld, dat als er geen bloed was geprikt en ze er niet achter waren gekomen dat mijn kalium zo laag was, mijn hart er binnen een week mee zou zijn gestopt. Het drong toen amper tot mij door. Ik was zo van de wereld. In totaal heb ik daar 4 dagen gelegen. Ik wilde gezond worden, geen flesjes meer! Want ik wist dat ik op deze manier nooit oud zou worden. Ik ben gaan sporten en ging op zoek naar iemand die mij kon helpen. Want ik kon niet zonder hulp van mijn angst voor eten afkomen of van de flesjes. In 2013 tot 2014 zat ik bij een coach die beweerde mij te kunnen helpen. Het leek veelbelovend maar het werkte niet. Het lukte niet om te gaan eten. Mijn zoektocht ging verder maar de hoop verdween hoe langer hoe meer. Mijn klachten gingen niet weg en de Candida kwam ook steeds terug. Ik wilde zo graag ’normaal’ worden. Ik was al 4 jaar niet op vakantie geweest, jaren niet uit eten geweest ik at al jaren niet gezamenlijk met mijn familie aan tafel. De dingen die voor de meeste mensen vanzelfsprekend zijn, lukte mij niet.

Een verademing
Tot iemand mij in december 2014 doorverwees naar Inge. Ik ben voor een intake geweest en het was meteen een verademing. Inge begreep wat ik vertelde en waar mijn angst zat. Ze wilde mij helpen en adviseerde om eerst te stoppen met de flesjes. Een hele grote stap voor mij, maar ik besloot het te doen: ik had immers niks te verliezen. In de tweede week van Januari 2015 had ik mijn eerste gesprek, Inge motiveerde mij zo goed, dat ik na het gesprek ben gestopt met de flesjes. Wat een stap! Ik heb de flesjes ook nooit meer aangeraakt. Gluten, lactose en suiker heb ik uit mijn menu geschrapt. En ben gaan eten volgens De Levensstijl Methode. Het was niet makkelijk en heb een half jaar moeten ontgiften van de troep die ik met de flesjes had binnengekregen. Met kleine stapjes ben ik mijn menu gaan uitbreiden. Maar ik merk al een enorm verschil. Mijn haar groeit weer, mijn huid is stralend, zelfs mijn eczeem klachten zijn verminderd en mijn buik is plat. Door middel van angst-coaching en Mindfulness pakken we mijn angst aan Inge motiveert mij en geeft mij de steun die ik nodig heb. Door middel van angst-coaching en mindfulness pakken we mijn angst aan. Ik kan nu weer gezamenlijk eten of uit eten en ik ben zelfs op vakantie naar Ibiza geweest. Mijn horizon verbreedt zich. Iets waar ik eerst alleen maar van kon dromen. Ook ben ik yoga gaan volgen en heb ik een personal trainer ingeschakeld om de balans te zoeken tussen beweging, rust en voeding. Ik begin deze balans nu te vinden.

Ik leer wie ik echt ben en wat ik wil bereiken
Het is een hele reis en ik ben er nog niet. Het is hard werken, ik ga nog steeds 5 stappen vooruit en 3 terug. Maar Inge leert mij met teleurstelling om te gaan en een beter mens te worden en vooral mezelf te accepteren. Na 27 jaar leer ik echt wie ik ben en wat ik wil bereiken. Daar ben ik Inge erg dankbaar voor. Ik heb besloten om ook Coach te worden om mensen te helpen met gezondheidsproblemen en hen te begeleiden naar een gezonde levensstijl. Met mijn ervaring en enthousiasme kan ik niet wachten tot het zover is. Want het houdt niet op bij de reguliere arts. Er zijn nog andere oplossingen, waaronder je levensstijl aanpassen. En ik ben daar het levende bewijs van!

Annemarie 

35 kilo afgevallen en voel me geweldig

20 kilo afgevallen en mijn leverwaardes na een half jaar waren helemaal goed!

Ik kreeg te horen van mijn huisarts dat mijn bloeddruk en suiker weer helemaal goed zijn!